Przypominamy ojca matki odnoszącego sukcesy we francuskich płotach ogiera Tunis (Estejo – Tracja).
Wyhodowany w Iwnie trzylatek wystartował 24 listopada w Compiegne w Prix General de Saint-Didier Grupa 3 (płoty, 3400m), ale nie sprostał roli faworyta i ukończył wyścig na miejscu czwartym w siedmiokonnej stawce. Szczegółowy rezultat techniczny można znaleźć na stronie www.france-galop.com, dzielny Tunis wygrał tym razem 12.150 EUR, a jego tegoroczne sukcesy są bardzo dobrą okazją do przypomnienia sylwetki ojca jego matki - ogiera LLANDAFF, który zakończył życie w maju 2016 roku.
Kasztanowatej maści ogier, hodowli Allena E. Paulsona, urodził się w 1990 roku w Stanach Zjednoczonych. Pochodził po niedużym (157 cm) ogierze LYPHARD (Northern Dancer – Goofed po Court Martial), który typem bardzo przypominał swojego legendarnego ojca. Dwulatkiem wygrał on m.in. Prix Herod Listed 1600m, a rok później odniósł 4 zwycięstwa, w tym Prix de la Foret G1 1400m, Prix Jacques le Marois G1 1600m i Prix Daru G2 2100m. Ogółem w 12 startach w wieku 2-3 lat (we Francji, Anglii i Irlandii) odniósł 6 zwycięstw, raz był drugi (Prix du Moulin de Longchamp G1 1600m) i dwa razy czwarty (w debiucie oraz w Prix Lupin G1 2100m), a bez miejsca pozostał m.in. w Epsom Derby (15-ty) oraz Irish Derby (5-ty). Wprawdzie LYPHARD „nie trzymał dystansu”, ale dysponował kapitalnym przyspieszeniem na finiszu i to właśnie ta bezcenna w hodowli cecha zadecydowała o jego sukcesach. W stadzie radził sobie znakomicie. Był czempionem debiutujących reproduktorów we Francji i Anglii (w 1976 roku), czempionem reproduktorów we Francji w latach 1978-79 oraz w USA w 1986 roku, a także czempionem ojców matek we Francji w 1985 roku. Urodziły się po nim 843 nazwane źrebięta, z których więcej niż 110 (ponad 13%) zwyciężało w gonitwach Pattern. Dawał lepsze klacze niż ogiery, a z jego potomstwa najbardziej znanymi były pochodzące z pierwszego rocznika klacz DURTAL (Sunny Boy) – Cheveley Park St. G1 i ogier PHARLY (Boran) - Prix de la Foret G1, Prix Lupin G1 i Prix du Moulin de Longchamp G1 oraz takie sławy jak klacze DANCING MAID (Val de Loir) - Poule d'Essai des Pouliches G1, Prix Vermeille G1, THREE TROIKAS (Dual) – Prix de l'Arc de Triomphe G1, Poule d'Essai des Pouliches G1, Prix Vermeille G1, Prix Saint-Alary G1 i JOLYPHA (Drone) - Prix de Diane G1 i Prix Vermeille G1 oraz ogiery DANCING BRAVE (Drone) – Koń Roku 1986 w Europie, 2000 Guineas G1, King George VI & Queen Elizabeth Diamond St. G1, Coral-Eclipse St. G1, MANILA (Le Fabuleux) – Breeders' Cup Turf G1, czy wielokrotny czempion reproduktorów u naszych południowych sąsiadów (w 1999 i w latach 2004-2006 w Czechach oraz w 1999 roku na Słowacji) RAINBOWS FOR LIFE (Halo) – Coronation Futurity Stakes G1, Cup and Saucer Stakes G1. Warto wspomnieć też ogiery ESPRIT DU NORD (Prince Taj), który wygrał Grosser Preis von Europa G1 i Grand Premio di Milano G1 oraz MONTEVERDI (Match) - Dewhurst St. G1, czempion dwuletnich ogierów w Anglii i Irlandii w 1979 roku, czy klacz REINE DE SABA (Sicambre) - Prix de Diane G1, Prix Saint-Alary G1. Na hodowlaną emeryturę Lyphard przeszedł w wieku 27 lat i dożył na niej 36 wiosny.
Matką Llandaffa była urodzona w 1970 roku kasztanowatej maści DAHLIA (Vaguely Noble – Charming Alibi po Honeys Alibi). Nieprzeciętnie dzielna na torze zdobyła tytuły czempionki trzyletnich klaczy w Anglii w 1973 roku oraz czempionki koni starszych w 1974 roku. Aż jedenaście razy wygrywała w Grupie 1 – Benson & Hedges Gold Cup dwukrotnie, Irish Guinness Oaks, King George VI & Queen Elizabeth St. dwukrotnie, Grand Prix de Saint-Cloud, Prix Saint-Alary, Washington D.C. International St., Canadian International Championship St., Hollywood Invitational Handicap i Man O’War St. W sumie biła konkurencję piętnastokrotnie i wielokrotnie zajmowała eksponowane miejsca, m.in. plasowała się druga we francuksim Oaks, czy trzecia w tamtejszym milerskim klasyku dla klaczy. Jej stadna kariera również obfitowała w sukcesy. Urodziła 12 źrebiąt, z których biegało 10, a zwyciężało 8. Aż sześcioro jej potomków wygrywało gonitwy Pattern, w tym czworo na poziomie Grupy 1. Urodzony w 1981 roku DAHAR (po Lyphard) wygrał m.in. Prix Lupin G1 we Francji i Century Handicap G1 w Stanach Zjednoczonych, a w Irish Derby G1 minął celownik trzeci. Boks czołowego zajmował w Nowej Zelandii i USA. Rok młodszy RIVLIA (po Riverman) ma w dorobku m.in. Carleton F Burke Handicap G1, Hollywood Invitational Handicap G1 oraz San Luis Rey St. G1. Po świetnej karierze w Ameryce Północnej obowiązki reproduktora pełnił w Japonii, podobnie jak jego starszy półbrat Decadrachm (po What A Pleasure) 79 – 6xI w USA, 3m.Sunset Hcp G1. Z kolei DELEGANT (po Grey Dawn II) ur.1984r. trafił do hodowli w Hiszpanii, po tym jak w Stanach wygrał 7 gonitw, w tym Capistarno Invitation Hcp G1. Klacz Dahlia’s Image (po Lyphard) 85 nie wygrała wprawdzie wyścigu, ale potrafiła być druga w Prix Lieurey L we Francji. Dla odmiany dwa lata młodsza WAJD (po Northern Dancer) zwyciężała 6 razy na bieżniach USA i Francji – Grand Prix d’Evry G2, Prix Minerve G3, a w Yorkshire Oaks G1 finiszowała trzecia. Dwóch jej synów potwierdziło wartość rodziny. WALL STREET (po Mr Prospector) sięgnął po Cumberland Lodge St. G3 i Steventon St. L, a NEDAWI (po Rainbow Quest) wygrał klasyczny St.Leger G1 w Doncaster i trafił do hodowli w Brazylii. Inna córka Dahlii – DAHLIA’S DREAMER (po Theatrical) ur.1989r. ma na koncie 5 zwycięstw w USA, w tym Flower Bowl Handicap G1.
Na zdjęciu LLANDAFF w SO Łąck. Fot. Autor nieznany.
LLANDAFF był dziesiątym przychówkiem Dahlii. Urodzony 27 lutego 1990 roku ogier dwulatkiem biegał 2 razy. W debiucie był trzeci na 1700m, a w kolejnym wyjściu kończył dziewiąty na zbliżonym dystansie. W wieku lat trzech zaczął sezon od wygranej na 1700m, po czym był drugi na milę. Utrzymał dobrą dyspozycję i zwyciężył na 1700m, by następnie wygrać Jersey Derby St. G2 na 1700m oraz Lexington St. G3 na 2000m. Sezon zakończył ósmą lokatą w American Derby G2 na 2000m. Czterolatkiem nie pozwolił się pokonać na 1800m, po czym minął celownik drugi w Louisville Hcp. St. L na tym samym dystansie. W Firecracker Hcp St. L na 1600m kończył czwarty i powtórzył ten wynik w kolejnym występie. Start w Longfellow Hcp St. G3 na 1700m dał mu 5 miejsce, a następny na 1700m drugą lokatę. W milerskim Keeneland Breeders’ Cup St. G3 zamykał 10-konną stawkę, a ostatnie wyjście (1700m) też nie było udane i przyniosło dziewiąte miejsce. Łącznie w 16 startach na trawiastych bieżniach Ameryki LLANDAFF był 5xI, 3xII, 1xIII, 2xIV, 1xV i 4xbm, wygrywając 245.365 USD. Szczegółowe wyniki można znaleźć na stronie www.equibase.com
Do stada nasz bohater trafił w sezonie 1996. Początkowo rezydował w Gestüt Sohrenhof w Szwajcarii i w tym kraju sięgnął po tytuł czempiona reproduktorów w sezonie 2000, kiedy jego premierowa stawka potomstwa miała 3 lata. Boks czołowego w Polsce zajął w 2000 roku w SK Moszna. Krył również w Iwnie, Strzegomiu, Łącku, Stubnie, a także w czeskiej SK Napajedla.
W Polsce przychówku w wieku wyścigowym (RAO) miał 128 sztuk. Biegało (RNS) po nim tylko 48 koni (37,5%) i taka statystyka potwierdza obiegową opinię, że jego potomstwu brakowało zdrowia. Zwyciężało (WRS) 29 koni (22,7%). Poza grupami (BTW) sukces zanotowały 4 konie (3,1%), a w kategorii A (GW) 2 (1,6%).
Najlepszym przychówkiem Llandaffa był urodzony w Irlandii (ze stanówki w Szwajcarii) kasztanowaty ogier VESPONE (Alysheba) hodowli Gestüt Sohrenhof. Biegał on 2-4 let. We Francji, Anglii, Zjednoczonych Emiratach Arabskich, Włoszech, Anglii i Stanach Zjednoczonych 14 razy, wygrywając 4 gonitwy, w tym Prix Jean Prat G1 1800m, Grand Prix de Paris G1 2000m i Prix la Force G3 2000m. Ponadto był 6 razy drugi, m.in. w Prix Djebel L 1400m, Burjuman Jebel Hatta St. G3 1800m, Prix Ganay G1 2100m, Premio Presidente Della Repubblica G1 2000m, Steventon St. L 2000m. Po karierze torowej Vespone (inbred 3x4 na og.Northern Dancer i 5x5 na og.Native Dancer) trafił do hodowli we Francji (Haras du Petit Tellier).
Na zdjęciu: Ogier VESPONE. Fot. www.francesire.com
W Polsce numerem jeden spośród potomstwa Llandaffa (inbred 4x4 na og.Nearco) okazał się moszniański MONTBARD (od Magenta po Jape), który zwyciężał pięciokrotnie, w tym w Derby, Iwna i Golejewka, a w Nagrodzie Deer Leapa kończył drugi. Ogier ten został również użyty w hodowli. Gonitwę kategorii A wygrała stubnieńska DARABUKKA (od Dabraza po Dixieland) – pierwsza w Nagrodach SK Krasne i Rzeki Wisły. Poza grupami wygrywały również klacze LACOSTA (od Lida po Neman) hodowli Witolda Krzemińskiego – Pink Pearla, druga w Życia Warszawy, czwarta w SK Krasne oraz moszniańska DZIEKANIA (od Dziewoja po Wolver Heights) – pierwsza w Przedświta, trzecia w Demony. Wspomnieć trzeba też klacz Terra Incognita (od Tozzia po Jape), która biegała 2-5 letnią 25 razy, wygrywając 5 wyścigów, a ponadto była aż 11xII (m.in. w pierwszo grupowych Nagrodach Świtezianki i Pawimenta) oraz 4xIII (m.in. w Deer Leapa i Przedświta), zawsze kończąc na płatnym miejscu (1xIV, 4xV). Na wzmiankę zasługuje również dwukrotnie pierwszy (Próbna, Daglezji – I grupa) Banderino (od Barramunda po Enjoy Plan), który plasował się czwarty w Nemana i piąty w Derby.
Mimo że Vespone pochodził od córki og.Alysheba (po Alydar), to Llandaff nie dostał zbyt wielu klaczy po jego rodzonym bracie ogierze Enjoy Plan – najlepszym z takiego połączenia był Banderino, czy po innym synu Alydara kryjącym w Polsce – og.Alywar. Ojciec Llandaffa - Lyphard najlepsze konie (wymienione na początku tekstu) dał z córkami ogierów: Sicambre (ojciec Saragana, dziadek Kasjana i Jurora), Match (ojciec og.Torpid), Prince Taj (tak jak Sicambre jest synem og.Prince Bio), Sunny Boy (dziadek Negresco), Boran (wnuk ogiera Vieux Manoir), Val de Loir (syn ogiera Vieux Manoir i ojciec ogiera Beauvallon), Dual (tak jak River Chanter jest synem og.Chanteur), czy Drone (tak jak Animo jest synem og.Sir Gaylord, a ten dziadkiem Euro Star’a) i Halo (podobnie jak Drone jest wnukiem og.Turn-To). Z potomstwa Llandaffa Lacosta ma drugą, a Montbard trzecią matkę po og.Beauvallon. Z kolei trzecia matka Dziekanii jest córką Negresco. Wspólnym mianownikiem dla sukcesów Montbarda i Terry Incognity może być ojciec ich matek – Jape.
Legitymujący się świetnym i jak widać bogatym w „polskie koneksje” rodowodem oraz bardzo dobrą karierą wyścigową, chociaż niezbyt urodziwy LLANDAFF nie zrobił jednak furory. Pozostaje natomiast (może paradoksalnie) jednym z nielicznych reproduktorów używanych w Polsce, które w stadnym dorobku mogą pochwalić się zwycięzcą Grupy 1! Na jego hodowlanych wynikach zaważył na pewno brak zdrowia potomstwa, ale i fakt, że klaczy z krwią (szczególnie w bliskich pokoleniach) wspomnianych „polskich” ogierów nie było siłą rzeczy w krajowym stadzie matek zbyt wiele.
A z córek Llandaffa w ostatnim dodatku do PSB (rok 2016) znajdziemy ledwie trzy. Są to: Błyskotka, która dała już w Iwnie dzielnego i chwytającego za oko og.BURBON (po Royal Court) – 3xI, Pink Pearla, 2m.Nemana, Iwna, 5m.Derby, Kallisto oraz matka TUNISA – Tracja, która padła w tym roku we Francji. Jej ostatnie źrebię – ogierek po Ivory Land został sprzedany odsadkiem na aukcji w Deauville za 16.000 EUR. I tak w pewien sposób historia zatoczyła koło. W 1992 roku (czyli 25 lat temu!) w tym samym ringu podczas licytacji Agence Francaise (Arqana powstała w 2006 roku z inicjatywy Agi Khana, łącząc Agence Francaise i francuski Goffs) właściciela zmieniły dwa roczniaki wystawiane przez SK Golejewko (aktualnie oddział SK Iwno) – Krater (Winds of Light – Konstelacja po Mehari) i Komodor (Winds of Light – Kometa po Beauvallon), w dodatku pierwszy z nich osiągnął cenę, która uplasowała go w Top Ten.
Zdjęcie: Ogier LLANDAFF. Fot. Autor nieznany.