Kariera wyścigowa

Późno urodzony (17 maja 2014r.) YUCATAN (IRE) zadebiutował 7 sierpnia na bieżni Curragh pod córką swojego trenera Aidana O’Briena Anastasią (najniższa waga w 11-konnej stawce). Na lekko elastycznym torze kończył siódmy na dystansie 1600 metrów. Po trzech tygodniach siostrę zastąpił w siodle rutynowany Donnacha i Yucatan pokonał o łeb faworyzowanego Taj Mahal oraz dziewięciu innych rówieśników w milerskiej próbie na tym samym torze (bieżnia elastyczna). Miesiąc później w Juddmonte Beresford Stakes (1600m, G2) na nowej bieżni Curragh o ¾ długości lepszym od tego duetu okazał się faworyzowany Capri (późniejszy zwycięzca Derby Irlandii). Biegało 6 koni, w tym cztery Aidana, a i piąty „z rodziny”, bo trenowany przez syna - Josepha; tor ciężki. Wreszcie 22 października w Doncaster faworyt publiczności - Yucatan pod Ryanem Moorem finiszował drugi, przegrywając o 1 i ¾ długości z Rivet Delight w 10-konnej stawce w Racing Post Trophy (1600m, G1) – tor elastyczny.

Trzylatkiem otworzył sezon 8 kwietnia na Leopardstown w Ballysax Stakes (2000m, G3). Dosiadany przez Ryana Moore’a faworyt minął celownik trzeci (½ i ½ dł.) za Rekindling i Douglas Macarthur, ale 3 ¼ długości przed Capri – biegało 9 koni, tor elastyczny do mocno elastycznego. Miesiąc później, ale dla odmiany na lekko elastycznym podłożu, kończył drugi w 6-konnej stawce Derrinstown Stud Derby Trial Stakes (2000m, G3), a dosiadał go Seamie Heffernan. Faworyt gonitwy w walce przegrał o łeb z Douglas Macarthur, a o krótki łeb wyprzedził Capri. Video (od 5’34”)

Po blisko rocznej przerwie, ponownie w szrankach kibice z Irlandii zobaczyli czteroletniego Yucatana na torze Naas w Alleged Stakes (2000m, G3) – tor miękki do ciężkiego. W 5-konnej stawce zwyciężył Capri, a Yucatan (w siodle Donnacha O’Brien) był czwarty, tracąc do triumfatora 4 ½ długości. Miesiąc później na tym samym torze, ale mocno elastycznej bieżni w 7-konnym polu Coolmore Camelot Irish EBF Mooresbridge Stakes (2000m, G2) Yucatan (Seamie Heffernan) zajął miejsce trzecie – 1 ¾ i łeb – za Cliffs Of Moher i Success Days. W Anglii (Epsom i Ascot) nie odegrał roli w Investec Coronation Cup (2400m, G1) – wygrał Cracksman, ani w Wolferton Stakes (2000m, Listed) – najlepszym był Monarchs Glen. Sukces natomiast przyniósł mu start na torze Curragh w Finlay Volvo International Stakes (2000m, G3), gdzie pokonał o długość Stellar Mass i cztery inne konie na lekko elastycznej bieżni, wywiązując się z roli faworyta gonitwy (w siodle Ryan Moore). Video (od 3’30”)

Pięć tygodni później w Leopardstown, również na lekko elastycznym torze, pod najwyższą wagą (biegały 4 konie) był trzeci (2 ½ - nos) za Ezyira i Stellar Mass w GRENKE Finance Ballyroan Stakes (2400m, G3) – dosiadał go Donnacha O’Brien. Po tym wyścigu został wysłany do Australii, gdzie 13 października zwyciężył w Caulfield w Ladbrokes Herbert Power Stakes (2400m, G2 Handicap). Video

Na elastycznym torze, w 15-konnym polu dosiadany przez Jamesa McDonalda Yucatan niósł trzecią najwyższą wagę, a ten sukces uczynił go faworytem Melbourne Cup. Na mocno elastycznej bieżni toru Flemington ukończył Lexus Melbourne Cup (3200m, G1 Handicap) na miejscu jedenastym wśród 24 koni.

Dwa ostatnie starty na Antypodach, we wrześniu 2019 roku – już pod wodzą nowego trenera (Liam Howley) – na milę w Grupie 1 i na 2000m w Grupie 3 nie były udane.

Podsumowując, w 16 startach w wieku od 2 do 5 lat był Yucatan 3xI, 3xII i 3xIII – suma wygranych 373.512 GBP, a oficjalny rating (za www.racingpost.com, gdzie można też znaleźć szczegółową karierę wyścigową) to 112.

Jakie wnioski możemy wyciągnąć z jego kariery? Nie był koniem bardzo wczesnym (debiut na początku sierpnia), ale jak na majowego źrebaka, wystarczająco (warto pamiętać, że dwulatkiem biegał wyłącznie na milę), aby zdecydowanie zaistnieć na poziomie Pattern już w pierwszym roku startów. Zwłaszcza dobra postawa w Racing Post Trophy (choć nie sprostał w niej roli faworyta) budziła jak najbardziej uzasadnione nadzieje na kolejny sezon. Najwidoczniej kłopoty zdrowotne (tylko dwa starty wiosną trzylatkiem) stanęły na drodze do ich realizacji. Ogier potrafił jednak skutecznie powrócić do rywalizacji na bieżni, wykazując się przy tym wystarczającą odpornością. Wprawdzie nie miał klasy (w Anglii nie zaistniał), ale na średnich dystansach radził sobie dobrze, wygrywając Grupę 3 w Irlandii i Grupę 2 (Handicap) w Australii. Jeśli chodzi o preferencje dotyczące stanu toru, to Yucatan wydaje się koniem dość uniwersalnym, przy tym niezbyt trudnym do prowadzenia, bo dosiadali go z powodzeniem różni jeźdźcy. Jednym słowem wynik próby dzielności z pewnością upoważnia go do zajęcia boksu czołowego w Stadzie Ogierów w Łącku, bo stanowi interesującą i atrakcyjną ofertę dla polskich hodowców koni pełnej krwi. 

Rodowód

Ojcem Yucatana jest najwybitniejszy obecnie reproduktor – 23-letni GALILEO (IRE) (Sadler’s Wells – Urban Sea po Miswaki), którego największymi sukcesami torowymi były wygrane w Epsom Derby, Irish Derby oraz Nagrodzie Króla i Królowej. W stadzie dał on 224 zwycięzców gonitw grupowych oraz 108 triumfatorów Listed. Z potomstwa Galileo aż 89 koni sięgało po laury w Grupie 1! Najjaśniejsza gwiazda COOLMORE ma w rodowodzie, po jego żeńskiej stronie, aż dwa reproduktory niezwykle ważne dla hodowli niemieckiej, a są to: chluba Stadniny Schlenderhan LOMBARD (GER) (Agio – Promised Lady po Prince Chevalier) – w 28 startach 20xI (Preis von Europa x3, Henkel-Rennen, Furstenberg-Rennen, St. Leger, Gerling-Preis x2, Idee-Hansa-Preis, Grosser Preis von Nordrhein-Westfalen x2, Spreti-Rennen, Grosser Preis von Düsseldorf, Preis der Düsseldorfer Industrie und Wirtschaft, Olympia-Preis), 3xII, 2xIII, Koń Roku w Niemczech w 1971 i 1972, Czempion niemieckich dwulatków 1969, Czempion koni starszych w Niemczech 1971-1973 oraz rezydent Stadnin Graditz i Schlenderhan BIRKHAHN (GER) (Alchimist – Bramouse po Cappielo) – w 22 startach: 16xI (Deutsches Derby, Derby DDR, Grosser Preis der DDR), 2xIII, Czempion reproduktorów w Niemczech 1967-69.

Na zdjęciu: Ogier GALILEO. Fot. www.coolmore.com

GALILEO jest zinbredowany 4x5 na ogiera NATIVE DANCER (USA) (Polynesian – Geisha po Discovery) – w 22 startach: 21xI (Futurity S., East View S., Hopeful S., Saratoga Special, Youthful S., Grand Union Hotel S., Flash S., Preakness S., Belmont S., Wood Memorial H., American Derby, Arlington Classic, Dwyer S., Gotham S., Travers S., Withers S., Metropolitan H.), 1xII, Czempion dwulatków w USA w 1952 roku, Czempion trzylatków w USA w 1953 roku,  Koń Roku i Czempion koni starszych w USA w 1954 roku.

Analizując rodowody potomków Galileo, którzy zwyciężali w Grupie 1, łatwo zauważyć, że w zdecydowanej większości (60 z 89 czyli aż 67,4%) konie te pochodzą od córek reproduktorów z rodu Northern Dancera. Obrazuje to poniższe zdjęcie (w nawiasie liczba zwycięzców Grupy 1 po Galileo od córek danego reproduktora).

Jak widać świetny nick Galileo x Danehill wydał 16 koni, od córek og. Storm Cat było ich 8, a od klaczy po Pivotal i Danehill Dancer (pisaliśmy o nim tu) – po 6.

Nie będzie więc odkrywczym stwierdzenie, że w przypadku Galileo ważne jest, aby ojcami jego partnerek były reproduktory niosące szybkość i wczesność dojrzewania. To może być też wskazówka przy wyborze klaczy pod og.Yucatan, chociaż po żeńskiej stronie jego rodowodu tych cech zdaje się nie brakować.

Matka Yucatana - SIX PERFECTIONS (FR) dwulatką zadebiutowała 17 czerwca w Chantilly i w 13-konnej gonitwie dla debiutujących klaczy na dystansie 1100m (tor mocno elastyczny) przegrała o ¾ długości z Trevise (matką Treve!). 11 lipca w Deauville na bardzo miękkiej bieżni pokonała na 1400m sześcioro rówieśników w czasie 1’25.4” w Prix Roland de Chambure Listed. 23 sierpnia na tym samym torze w wyścigu po prostej Prix du Calvados G3 nie dała szans siódemce klaczy (czas na torze elastycznym 1’24.3”). Wreszcie 6 października na Longchamp zamknęła pierwszy sezon startów sukcesem w Prix Marcel Boussac Criterium Pouliches-Royal Barriere de Deauville G1, bijąc na milę 9 rówieśniczek w czasie 1’37.9” (tor elastyczny).

Trzylatką rozpoczęła sezon 7 kwietnia w Maisons-Laffitte, sięgając po Prix Imprudence Listed. Na elastycznej bieżni do wyścigu po prostej na 1400m stanęło w szranki 7 klaczy. 4 maja w Newmarket na lekko elastycznym torze nie sprostała roli faworytki 1000 Guineas G1, przegrywając o 1 ½ długości do Russian Rhythm (po Kingmambo). W angielskim klasyku rywalizowało 19 klaczy. Sytuacja powtórzyła się w Curragh, gdzie 25 maja w irlandzkim odpowiedniku, w 8-konnej stawce na miękkiej bieżni lepsza o krótki łeb okazała się Yesterday. Tu po raz pierwszy w siodle klaczy trenera Pascal’a Bary’ego zamiast Thierry’ego Thulliez’a usiadł Johnny Murtagh. 3 sierpnia na milę po prostej w Deauville (Prix d'Astarte G2) w porównawczym sprawdzianie dla klaczy przegrała o szyję z rok starszą Bright Sky – była faworytką, stan bieżni sędziowie określili jako „mocno elastyczna”, biegało 12 klaczy, a partnerował jej Thierry Thulliez. Po dwóch tygodniach na tym samym torze, dystansie (też po prostej) i identycznym stanie bieżni, jej stały dżokej poprowadził klacz do wygranej o krótką szyję z ogierem Domedriver w Prix du Haras de Fresnay-Le Buffard-Jacques le Marois G1. W pokonanym polu (biegało 12 koni) znalazły się m.in. faworyzowany Dubai Destination (po Kingmambo) – piąty, Martillo – siódmy, czy Clodovil – ósmy. Znakomity sezon zakończyła 25 października w Santa Anita, zdobywając NetJets Breeders' Cup Mile G1, w którym na szybkiej bieżni (czas 1’33.86”) pod Jerrym Baileyem była lepsza od 12 rywali – drugi o ¾ długości kończył 6-letni Touch  of the Blues, dziesiąty Oasis Dream, a jedenasty Refuse to Bend.

Na zdjęciu: Klacz SIX PERFECTIONS (FR) wygrywa Breeders Cup Mile.

Czterolatką Six Perfections zainagurowała sezon 23 maja na Longchamp w Prix d'Ispahan G1. W 5-konnej stawce była faworytką, ale 1800m (tor elastyczny) okazał się jednak zbyt długim dystansem i o pół długości na końcowych metrach wyprzedził ją Prince Kirk. 15 czerwca w Ascot publiczność ponownie dawała jej pierwsze szanse, ale w milerskim Queen Anne Stakes G1 (tor lekko elastyczny) zwyciężył Refuse To Bend przed Soviet Song, a nasza bohaterka minęła celownik szósta – biegało 16 koni, w siodle klaczy Thierry Thulliez. 15 sierpnia starała się poprawić swój ubiegłoroczny wynik w Prix du Haras de Fresnay-Le Buffard-Jacques le Marois G1. Tym razem na miękkim torze ponownie była druga – o długość lepszy okazał się Whipper (po Miesque’s Son), biegało 10 koni, m.in. szósty na celowniku Kheleyf, a w siodle faworyzowanej klaczy jak zwykle Thierry Thulliez. Nie udało się też powtórzyć rezultatu w NetJets Breeders' Cup Mile G1. 30 października na torze Lone Star Park bieżnia „trzymała za nogi” (yielding), w szranki stanęło 14 koni, a klaczy dosiadał ponownie Jerry Bailey. Zwyciężył Singletary przed Antonius Pius, a Six Perfections zajęła trzecie miejsce, spisując się znacznie lepiej niż „współfaworyt” gonitwy Artie Schiller – dwunasty. W pokonanym polu Six Perfections pozostawiła m.in. takie konie, jak Diamond Green – ósmy, czy Whipper – dziesiąty.

W sumie, w 14 startach w wieku od 2 do 4 lat SIX PERFECTIONS była 6xI, 6xII i 1xIII, a suma jej wygranych wyniosła 1.171.422 GBP. To bezsprzecznie świetny bilans.

W stadzie z 9 źrebiąt SIX PERFECTIONS, biegało 6, a zwyciężało 5, w tym aż cztery na poziomie Pattern. Oprócz Yucatana takim wynikiem mogą pochwalić się: og.PLANET FIVE (Storm Cat) ur. 2006r., który 3-4 letnim był 3xI we Francji, m.in. w Prix du Gros-Chene G2 1000m, a boks czołowego zajął w Australii; kl.FAUFILER (Galileo) ur. 2011r. wygrała 3-5 letnią 6 gonitw we Francji i USA, w tym Modesty Handicap G3 1900m, Prix Casimir Delamarre L 1800m; og.MOUNT EVEREST (Galileo) ur. 2016r. – ten 2-3 letnim był 2xI, m.in. Trigo Stakes L 2000m i został reproduktorem we Włoszech.

Warto dodać, że dwulatkami sprinter Planet Five pozostał bez wygranej, klacz Faufiler w ogóle nie wyszła do startu, a Mount Everest zwyciężył na milę i podobnie jak Yucatan był drugi w Beresford Stakes (1600m, G2).

Druga matka Yogya (po Riverman) nie biegała, a trójka jej źrebiąt do startu wyszła w komplecie, chociaż smak sukcesu poznała jedynie SIX PERFECTIONS.

Trzecia matka to PASADOBLE (po Prove Out), która w 10 wyjściach trzylatką we Francji była 4xI (Prix de la Calonne L, Prix de Liancourt L), 1xIII. Z jej 10 źrebiąt biegało 7, a zwyciężało 5, ale jak świetnej podrodzinie (sublinii) dała początek w stadzie widać na poniższym zdjęciu:

Na zdjęciu: Linia żeńska og.Yucatan – za Courses Elevage.

W uzupełnieniu rodzinnych dokonań koniecznie trzeba wspomnieć o znakomitych milerkach - klaczach ALPINE STAR (Sea The Moon – Alpha Lupi po Rahy) ur. 2017r. – biegała 2-3 let. w Irlandii, Anglii i Francji 7 razy: 3xI (Debutante St. G2 1400m, Coronation St. G1 1600m), 3xII (Prix de Diane G1 2100m, Prix Jacques le Marois G1 1600m, Prix de l'Opera G1 2000m), 1xIII, a także ALPHA CENTAURI (Mastercraftsman – Alpha Lupi po Rahy) ur. 2015r. – biegała 2-3 letnią w Irlandii, Anglii i Francji 10 razy: 6xI (EBF Fillies' Sprint St. L, Irish 1,000 Guineas G1, Coronation St. G1 – w rekordzie toru 1’35.89”, Falmouth St. G1, Prix Jacques le Marois G1), 2xII (Albany St. G3, Matron St. G1).

Czwarta matka Yucatana – Santa Quilla (po derbiście francuskim og.Sanctus) nie biegała. Z 8 jej źrebiąt, do startu wyszło 6 i wszystkie potrafiły odnosić zwycięstwa, a siwy SILVER SUPREME (po Al Hattab) po udanej karierze (m.in. sukces w Grupie 1 w USA) zajął boks czołowego.

Nie biegała również piąta matka Yucatana – Neriad (po Princequillo), ale z jej 5 źrebiąt, cztery zwyciężały, w tym wielokrotny zdobywca Pattern ZEIN (po Zeddaan), który został użyty w hodowli, pierwsza w Listed klacz FIRYAL (po Nonoalco), a przede wszystkim dzielna COMTESSE DE LOIR (po Val de Loir) – triumfatorka Prix Saint-Alary G1, druga w obu (!) francuskich klasykach dla klaczy, druga i trzecia w Prix de l’Arc de Triomphe G1, druga w Prix Vermeille G1, Canadian International Champion St. G1 czy Washington D.C. International G1.

Bezsprzecznie największa gwiazda w rodzinie, w dodatku światowego formatu, to błyskotliwa, dysponująca kapitalnym przyspieszeniem milerka - klacz MIESQUE (USA).

Na zdjęciu: 14 sierpnia 1988 roku. Znakomita MIESQUE pod dżokejem Freddy’m Head’em wygrywa (po raz drugi w karierze) silnie obsadzony wyścig Prix Jacques le Marois w Deauville, pokonując og.Warning (dż. Pat Eddery), siwą klacz Gabina (dż. Eric Legrix) i og.Soviet Star (dż. Cash Asmussen). Fot. George Selwyn (Owner&Breeder Magazine, wrzesień 2011).

Freddy Head jeszcze jako dżokej najwięcej ciepłych wspomnień miał właśnie za sprawą Miesque. Ta wyjątkowa milerka pobiła światowy rekord (nota bene poprawiony przez trenowaną przez Heada Goldikovą), zwyciężając w 10 wyścigach Grupy 1, w tym w klasykach dla klaczy w Anglii i Francji, dwukrotnie w Breeders’ Cup Mile i tyleż razy w Prix Jacques le Marois. W opinii Heada nie była łatwa do jazdy (chodziła bardzo mocno w cuglu), ale potrafiła przyspieszyć w sekundę. Miesque potwierdziła klasę w stadzie, dając tak dobre konie jak znakomity reproduktor KINGMAMBO (USA) i East of the Moon.

Na zdjęciu: Ogier KINGMAMBO (USA).

Nie wszyscy pamiętają, że brat Miesque - SIAM (USA) (ur. 1990r.) zajmował boks czołowego we Francji, Czechach i Polsce (w dzierżawie SK Jaroszówka w latach 2005-06), ale niczym szczególnym się nie wyróżnił. Najlepiej na bieżni radziły sobie Ton (od Toga po Dixieland) – 3xI, 2m.Masiniego-płoty, 3m.Zamknięcia Sezonu Płotowego-płoty i uczestnik Derby – CYRIAK (od Cyranka po Royal Court) – 2xI. Nad Sekwaną Siam dał (za www.france-galop.com) 139 źrebiąt, z których wygrywały 32, odnosząc 108 zwycięstw w 1585 startach i zajmując 528 płatnych lokat na łączną sumę 1.053.787 EUR. Rezultaty jego czeskiego przychówku można znaleźć na stronie www.dostihyjc.cz - w zakładce „statystyki”, a polskiego na stronie www.pkwk.pl - w zakładce „baza koni wyścigowych”.

Przypomnijmy, że Siam biegał tylko w wieku 3 lat. W 5 wyjściach zanotował sukces na milę na bieżni Evry, raz był drugi (z debiutu, również na milę na Saint-Cloud), 2 razy trzeci (będąc outsiderem o nos i ¾ długości przegrał na Longchamp Grand Prix de Paris G1 2000m z Fort Wood i Bigstone – czas 2’01.6”; roli faworyta nie sprostał w Prix Eugene Adam G2 2000m) i raz pozostając bez finansowej zdobyczy (szósty w Prix Jacques le Marois G1 1600m, m.in. za Sayyedati, Sky Paradise i Kingmambo).

Na zdjęciu: Ogier SIAM (USA).

Ojcem matki Yucatana jest CELTIC SWING (GB) (Damister – Celtic Ring po Welsh Pageant) ur. 1992 r. Niepokonany w 3 startach dwulatkiem, zadebiutował na 1400m w Ayr, bijąc o 4 długości Chilly Billy, który w kolejnym wyjściu zdobył Gimcrack St. G2. W Ascot, w Hyperion St. Listed nie tylko pobił rekord bieżni na 1400m, ale pozostawił za sobą o 8 długości og.Singspiel. Wreszcie w Racing Post Trophy G1 nie dał szans konkurencji, wygrywając o rekordowe 12 długości od świetnego og.Annus Mirabilis. Ogłoszony Czempionem europejskich dwulatków 1994 roku, kolejny sezon zaczął od sukcesu w Greenham St. G3 1400m w Newbury (był o 1 ¼ dł. lepszy od og.Bahri, a do rekordu bieżni zabrakło mu jedynie 0,4”). W klasyku – 2000 Guineas G1 o łeb pokonał go Pennekamp, ale w Chantilly Celtic Swing wpisał się na listę francuskich derbistów, wygrywając Prix du Jockey Club G1 2400m od takich koni, jak Poliglote, Winged Love, Classic Cliche czy Flemensfirth. W Irish Derby G1 2400m na bieżni Curragh pozostał bez miejsca (ósmy) i więcej do startu nie wyszedł. Karierę stadną zaczął w Anglii. W pierwszym sezonie w Newmarket (National Stud) pokrył 70 klaczy, ale w kolejnym tylko 31 i wyemigrował do Francji. Boks czołowego zajmował również w Irlandii (National Stud) czy Włoszech, jednak furory w hodowli nie zrobił.

Na zdjęciu: Ogier CELTIC SWING (GB).

Yucatan zdecydowanie przypomina typem swojego dziadka po kądzieli, więc tym bardziej wydaje się zasadne, aby hodowcy wysyłając do niego klacze, brali pod uwagę nie tylko rodowód, ale kwestie związane z prawidłowością budowy (eksterierem), szczególnie kończyn. 

To kolejny syn wielkiego Galileo dostępny w Polsce. Pierwszym był wywodzący się z cennej linii żeńskiej i legitymujący bardzo dobrą karierą wyścigową stayer (m.in. Irish St. Leger G1, Prix du Cadran G1) ALANDI (IRE) (od Aliya po Darshaan). Drugim natomiast dzierżawiony derbista z Pragi i Bratysławy, czwarty w Gran Premio di Milano G2 2400m, Koń Roku 2015 w Czechach - TOUCH OF GENIUS (IRE) (od Festoso po Diesis) - rezydujący aktualnie w Golejewku, bliski krewniak reproduktora Olden Times. Zezwolenie na krycie (wydawane przez Polską Księgę Stadną) w sezonie 2021 ma też zinbredowany 4x5 na og.Mr. Prospector - PASSPARTOUT (GB) (od Misk po Linamix) – triumaftor słowackiego St.Leger.

Analiza wartości ich przychówku, szacowanej zarówno poprzez dokonania torowe, jak i na podstawie oceny eksterieru, też może okazać się pomocna przy wyborze klaczy pod Yucatana, a cena tegorocznej stanówki w SO Łąck to 6000 złotych.

W rodowodzie naszego debiutanta znajdziemy inbred 4x4 na ogiera MR. PROSPECTOR i 5x5 na klacz LALUN (USA) (po Djeddah). O ile dzielnego amerykańskiego sprintera i jego zasług dla światowej hodowli pełnej krwi przypominać zapewne nie trzeba, to warto wspomnieć, że gniada, urodzona w 1952 roku klacz biegała 19 razy: 5xI (w tym Kentucky Oaks!), 1xII, 4xIII i wygrała 112.000 USD, a w stadzie dała dwa bardzo wartościowe reproduktory – BOLD REASON (po Hail To Reason) i NEVER BEND (po Nasrullah). A skoro o inbredzie na klacz Lalun mowa, to podkreślić trzeba, że aż 16 potomków og.SADLER’S WELLS (USA), którzy wygrywali gonitwy Grupy 1 ma w rodowodzie (do 5 pokolenia) zarówno po stronie ojcowskiej, jak matecznej, tę właśnie klacz.

Na zdjęciu: Ogier SADLER’S WELLS (USA). Fot. Trevor Jones (Pacemaker).

Przyglądając się dokładniej 73 zwycięzcom Grupy 1 po ogierze SADLER’S WELLS (USA) dowiemy się, że w tym gronie jest 19 klaczy i 49 późniejszych reproduktorów. Ciekawie wygląda porównanie tych rezultatów z dokonaniami jego syna GALILEO. Widać bowiem, że berło „Króla stada” trafiło w godne „ręce” i jest postęp! Czempion trzyletnich milerów we Francji w sezonie 1984, triumfator Irish 2000 Guineas G1, a także Coral Eclipse St. G1 i Champion St. G1 w swojej przebogatej w tytuły karierze stadnej dał 167 zwycięzców gonitw grupowych i 127 koni, które wygrywały gonitwy Listed. Zinbredowany (4x5) na legendarnego og.Hyperion SADLER’S WELLS zdecydowanie najlepiej łączył się z córkami ogierów wywodzących się z rodu NEARCO (ITY) (aż 29 czyli 39,7%) – co ilustruje poniższe zdjęcie:

Aż 8 zwycięzców Grupy 1 po og.Sadler’s Wells pochodzi od córek og.Darshaan, 5 od córek og.Irish River, a po 4 od córek ogierów Habitat i Shirley Heights. Dodatkowo drugą matkę po Mill Reef ma 3 zwycięzców, a po Shirley Heights, Habitat i Sir Gaylord – po jednym.

W polskiej hodowli używano trzech synów og.Sadler’s Wells: In Camera (IRE), Professional (IRE) i Royal Court (IRE) – o tym ostatnim pisaliśmy szerzej przy okazji sukcesu jego krewniaka Saxon Warrior w 2000 Guineas 2018 – tu.  

Na zdjęciu: Ogier YUCATAN (IRE). Fot. Zuzanna Lupa.

Wypada życzyć właścicielom klaczy, aby Yucatan spełnił ich oczekiwania i jak najlepiej zapisał się w krajowej historii hodowli koni pełnej krwi.

Na zdjęciu tytułowym: Yucatan w SO Łąck – zima 2021. Fot. Zuzanna Lupa.